- ADELHEIDIS
- I.ADELHEIDISFriderici Saxoniye principis uxor, formâ venustâ, sed libidinum flammis furens, posthabitô mariti sui thorô, cum Ludovico Thuringiae Marchione clam consuevit, et ut honestate coniugii facinus tegeret, cum adultero de tollendo coniuge sonsilium iniit. Itaque die quôdam moechus equitum turmâ stipatus ad colloquium evocat Adelheidem: quô finitô, arci, vicinam silvam ingreditur, atque in ea venari incipit. Adultera ex composito virum in balneis tum exsistentem accedit, magnamque animi indignationem imulans, ipsum timiditatis arguit: quod Ludovicum ad arcem suam venari patiatur. Fridericus paucis comitantibus Ludovicum insequitur: ibi cum ex verbis ad verbera perventum esset, Fridericus occubuit, A. C. 1065. Itaque Ludovicus et Adelheidis matrimonium efarium contraxêre. Chronicon Mersburgense l. 2. c. 12.II.ADELHEIDISMonialis quaedam in partibus Rheni, in oppido Bingen: claruit A. C. 1140. cum ad templum itura sese exquisite ornâsset, in via pedem arboris radici tantô im pegit impetu, ut corrueret: elevata a pedisequis dixit, siat quaeso hae corporis mei offensio et casus, animae meae resurrectio et salus: protinuspue depositô mundô muliebri, tuguriolum quoddam da parietes ecclesiae ingressa est, et toto vitae tempore se in eo continuit: frequenter rapta cst in somnis, et didicit quae non solum eloqueretur, sed quod Latine aliis dictaret: mulata etiam praedixisse fertur Nauclerus generat. 39. Histor. Ulmensis.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.